We kennen het allemaal wel dagen wanneer we ons zo alleen voelen en het gevoel hebben dat we nergens bij horen. Vooral in de winter kan dit gevoel versterkt worden en samenhangen met een winterdip. Het gevoel van eenzaamheid kan ervoor zorgen dat de dagen erg lang aanvoelen. Maakt niet uit wat we doen, dit ondragelijke gevoel blijft voelbaar. Zelfs wanneer we met anderen zijn kunnen we ons nog zo alleen voelen. Maar hoe kan dit? Als we met anderen zijn horen we onszelf toch niet alleen te voelen? In dit blogartikel benoem ik de 5 meest voorkomende redenen van waarom jij je eenzaam kan voelen.
Er bestaat een grote misvatting dat alleen ouderen die niemand hebben, eenzaam kunnen zijn. Uit dit onderzoek van VZinfo.nl is zelfs gebleken dat jongeren zich vaker alleen voelen dan ouderen. Ze missen vooral een hechte band met anderen, voelen zich in de steek gelaten of ervaren leegte om zich heen.
5 meest voorkomende redenen waarom je je eenzaam voelt
1. We luisteren niet naar onszelf
Het klinkt misschien vaag omdat we het niet gewend zijn, maar het is heel belangrijk om naar ons zelf te leren luisteren. Zonder naar onszelf te luisteren kunnen we ons namelijk ook niet verbonden voelen. Dit kunnen we doen door ademhalingsoefeningen of door te gaan zitten en te focussen op de delen waar we spanning vasthouden. Hierdoor kunnen we beter luisteren naar wat ons lichaam van ons nodig heeft en betere keuzes maken die in lijn staan met wat we daadwerkelijk willen. Als we activiteiten gaan ondernemen of met mensen gaan afspreken waar we eigenlijk liever niet bij zijn, zullen we hier een leeg gevoel aan over houden. Dit lege gevoel zal uiteindelijk alleen maar voor een nog sterker gevoel van eenzaamheid zorgen als we niet luisteren naar wat we daadwerkelijk nodig hebben. Het kan dan helpen om een dag voordat je met die ene vriendin wat gaat drinken of een familie activiteit gaat doen, om jezelf af te vragen of je dat wel echt wilt of dat je het doet om anderen te pleasen.
2. Niemand luistert oprecht naar ons
Een andere veel voorkomende reden van eenzaamheid is dat niemand oprecht naar ons luistert. Als mens hebben we connecties nodig, dit zit in ons menselijk instinct. Honderden jaren geleden was het namelijk noodzakelijk om te kunnen overleven. Als we geen connectie hadden met anderen, konden we namelijk uit de groep gegooid worden en was overleven onmogelijk. Nog steeds zit dit instinct in ons als mens geslepen, alleen zijn we ons hier minder bewust van door de dagelijkse afleiding. We leiden ons zo erg af van alles doormiddel van Netflix, Social Media en het nieuws dat we hier niet meer bewust mee bezig zijn. Daarom lijkt het haast onmogelijk om een oprechte connectie met iemand aan te gaan. Als iemand zo erg bezig is met afleiden en niet naar zichzelf luisteren, dan kan hij/zij er onmogelijk naar jouw luisteren. Dit maakt een groot probleem in de huidige maatschappij en veroorzaakt veel eenzaamheid.
3. We gaan connecties aan met anderen vanuit de verkeerde redenen (trauma)
Als we connecties met anderen aangaan gebeurt het vaak dat we mensen kiezen die bijvoorbeeld trekken van onze ouders vertonen of iets kunnen opvullen wat we zelf missen. Wanneer we deze connecties aangaan, kan dit op de korte termijn fijn aanvoelen, maar uiteindelijk zal dit gevoel van leegte alleen maar meer versterken in ons. We gaan namelijk een connectie aan die ons diepste zelf niet wil aangaan, we zetten dan een masker op om zo erbij te horen. Alleen ons ware zelf kan een oprechte connectie aangaan, ons masker niet. Het is daarom belangrijk jezelf af te vragen of we met iemand een oprechte connectie hebben of juiste een 'toxische' connectie. Ik noem het toxisch, omdat het voor beide partijen niet gezond is en uiteindelijk voor nog meer leegte en eenzaamheid zorgt. Je kan dit bijvoorbeeld snel herkennen als je merkt dat je tijdens een gesprek met iemand rood gloeiende wangen en oren krijgt, je op een gegeven moment niet goed meer kan luisteren en je letterlijk moe wordt. Dit kan ook achteraf plaatsvinden wanneer je naar huis gaat, omdat je lichaam dan weer volledig tot rust kan komen en ruimte krijgt om alle prikkels te verwerken.
4. We weten niet meer hoe we moeten socializen
Je kent het vast wel, vroeger maakte we nog een praatje wanneer we aan het wachten waren op de bus of spraken we soms nog random iemand aan. Tegenwoordig sinds de komst van de telefoons, lijkt dit niet meer mogelijk. Normaal keek je om je heen bijvoorbeeld in de trein, je had niet echt iets anders te doen. Tegenwoordig moet je blij zijn als iemand überhaupt nog omhoog kijkt van zijn scherm. Een oprecht gesprek of oogcontact is haast onmogelijk geworden door alle externe afleidingen. Eigenlijk zijn we niet gemaakt om in een stad te wonen, waar we bijna niemand kennen. Honderden jaren geleden woonden we nog in stammen en kenden we iedereen van ons dorp. Ons brein is hier ook op ingesteld en is continue onbewust op zoek naar de validatie dat het veilig is. Daarom is het zo belangrijk om soms, wanneer je om je heen kijkt een oprechte blik te krijgen, zodat je voelt dat je gewaardeerd en geaccepteerd bent en er mag zijn. Echter in deze huidige maatschappij komt dit steeds minder vaak voor, dit versterkt weer ons gevoel van onveiligheid en dus ook ons gevoel van eenzaamheid. Want zelfs een oprechte glimlach of een groet kan iemands dag maken.
5. We leven in een maatschappij met veel taboes
Ook al lijkt het alsof we een open maatschappij zijn, zijn er nog echter veel taboes, vooral op het mentale vlak. We moeten eigenlijk vaak (onbewust) veel delen van onszelf wegcijferen. We geven wel aan dat huilen oké is en we grenzen mogen stellen, maar in werkelijkheid hebben we het gevoel dat we niet mogen huilen, niet bang mogen zijn en praten over onze mentale gesteldheid 'alleen thuis de bedoeling is' waar het vaak ook niet geaccepteerd is. Als we aan iemand oprecht laten weten hoe het gaat schikken mensen vaak en gaan dan op een ander onderwerp over. Dit raakt ons ware zelf echter diep, wanneer er delen van ons worden afgewezen, krijgen we een negatieve associatie met deze gevoelens en wijzen we ze zelf vaak ook af of schamen we ervoor. Door dit af te wijzen en niet volledig naar onszelf te luisteren, scheiden we ons af van ons ware zelf. Hierdoor voelen we ons eenzaam en krijgen we het gevoel er buiten te vallen. Vaak komen vragen op: 'Waarom kan ik niet normaal zijn? Waarom val ik er altijd buiten? of Waarom kan ik geen oprechte connectie aangaan?' Weet dat het niet aan jouw ligt, wanneer je oprecht bent is het helaas heel moeilijk om in deze maatschappij te klikken met iemand. De vraag is 'Ben je liever verbonden met jezelf of heb je liever net als de meesten een neppe klik met anderen en voel je je eigenlijk nog meer eenzaam?'
Weet dat je niet de enige bent die zich eenzaam voelt en dat het niks is om je voor te schamen. Het blijkt zelfs dat meer dan de helft van volwassen mensen zich eenzaam voelt en zelfs 1 op de 7 mensen zich sterk eenzaam voelt. Als we er allemaal meer voor open staan om oprecht te luisteren en er over te praten kunnen we zo het taboe doorbreken, en zal de eenzaamheid onder ons allen verminderen!
Comments