ADHD wordt vaak nog steeds gezien als iets onverklaarbaars en erfelijks. Gabor Maté, een bekend arts en auteur, zegt echter dat ADHD niet alleen een biologisch probleem is, maar vooral een gevolg van sociale en omgevingsfactoren. Hierdoor wordt het merendeels door de gezondheidszorg verkeerd begrepen en behandeld. Iets wat doctoren al te snel doen is het voorschrijven van pillen, echter beseffen ze niet dat dit op de lange termijn enorme schade aan iemand kan aanrichten. Als we leren kijken naar persoonlijke omstandigheden en waarom het kind of de volwassene ADHD ervaart, kunnen we het patroon doorbreken en onze mind op een gezonde manier resetten.
Wat houdt ADHD (aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit) in
Kinderen en volwassenen met ADHD vertonen een gebrek aan concentratie en rust. Ze vertonen vaak impulsief en hyperactief gedrag. Volgens Gabor Maté is ADHD een aandoening die ontstaan is als gevolg van een combinatie van sociale, biologische en omgevingsfactoren. Het is dus geen ziekte wat velen denken. We zijn namelijk niet geboren met een impuls controle, als kind gooien we maar al te graag iets op de grond of pakken we iets uit iemands anders hand. Naarmate we ouder worden zal bij een gezond individu deze impulscontrole ontwikkelen, echter als het kind in geen veilige situatie opgroeit (kan ook mentaal onveilig) is er geen ruimte om deze impulscontrole te ontwikkelen. Dit resulteert meestal in het ontwikkelen van ADHD en in extreme gevallen als we volwassen zijn in een verslaving.
Vaak worden ADHD symptomen gezien als afwijking van de norm. Echter komen deze symptomen voort door aanpassing aan een moeilijke omgeving en/of trauma. Deze symptomen zijn volgens hem een gevolg van overmatige stress in het leven van een kind, een onvoorspelbare opvoeding en/of een onveilige omgeving.
Volgens doctor Gabor maté is ADHD een gevolg van een complexe samenwerking tussen de genen en onze omgeving en dus geen ziekte in traditionele zin.
Maatschappij vol labels
ADHD is eigenlijk een label welke de gezondheidzorg, maar al te graag plakt op een kind. Als we namelijk iets labelen is er volgens hun een oorzaak gevonden en kunnen we het weer wegstoppen in een hoek. Wat Gabor beschrijft is dat miljoenen kinderen stimulerende middelen krijgen en zelfs honderdduizenden antipscychotica als behandeling krijgen. Nee, niet omdat ze een psychose hebben, maar gewoon om ze te kalmeren en volgzamer te maken.
In tegenstelling tot wat ik ook vroeger geloofde, verklaart een diagnose als ADHD, depressie of bipolaire stoornis helemaal niets. Dat geldt voor alle diagnoses. Diagnoses zijn abstracties of samenvattingen: soms heb je er wat aan, maar ze zijn altijd onvolledig.
Zelf heb ik ook last gehad van zon label. Ik ben bestempeld met een sociale angststoornis, depressie en chronisch eczeem echter kwam dit allemaal voort uit trauma. Er zijn dus manieren om af te komen van deze heftige lichamelijke en mentale 'aandoeningen'. Echter gaat dit niet gebeuren als we de methodes van de gezondheid zorg volgen, deze doen alles uit het boekje en schrijven maar al te graag medicijnen voor. Zelf kreeg ik antidepressiva voorgeschreven er werd er totaal niet naar de werkelijke oorzaak gekeken.
Met middelen zoals antipsychotica moet er eigenlijk voorzichtig mee worden omgegaan, sinds 2010 is namelijk al bekend dat langdurig gebruik bij volwassenen gepaard gaat met een afname van hersenvolume. Zelfs bij kinderen zijn er al symptomen te zien zoals obesitas, diabetes en risico's voor de cardiovasculaire gezondheid.
Trauma en de invloed op ADHD
Volgens Gabor Maté is trauma een van de belangrijkste oorzaken van ADHD. Kinderen die zijn blootgesteld aan trauma's zoals geweld, seksueel misbruik of verwaarlozing hebben een grotere kans op het ontwikkelen van ADHD. Echter gebeurt dit niet alleen bij heftige trauma's! Ook bij iets kleins zoals een ouder die veel stress ervaart en daardoor niet volledig aanwezig is en het kind kan geven wat nodig is, kan trauma's opleveren.
Trauma's leiden namelijk tot verstoringen in de regulatie van emoties en hoe goed iemand de aandacht erbij kan houden. Dit leidt uiteindelijk weer tot symptomen die overeenkomen met ADHD. Trauma's zorgen veelal voor een gevoel van onveiligheid en een constante waakzaamheid wat weer kan leiden tot impulsief en hyperactief gedrag.
Boekentip! Het verstrooide brein van Gabor Maté
3 Tips om ADHD te 'behandelen' en hiermee om te gaan
ADHD is dus eigenlijk niks om te 'behandelen', daarom schrijf ik het tussen haakjes. Het komt veelal voort uit ons verleden door trauma, een gebrek aan veilige hechting en een gebrek aan spel op jonge leeftijd. Dit zorgt vaak ook veel prikkelbaarheid en agressie in ons volwassen leven.
Tip 1: Leer luisteren naar jezelf en jouw lichaam. Zonder te luisteren naar onszelf kunnen we nooit weten wat er in ons afspeelt of wat we daadwerkelijk nodig hebben. Trauma's kunnen pas helen als we bewust en oprecht leren luisteren naar onszelf. Eigenlijk kun je trauma's zien als een verstopping van je gootsteen, ze blokkeren jouw stroom om goed te functioneren. Wanneer je echter de verstopping vermindert of uiteindelijk oplost zal alles gaan stromen en zal je emotieregulatie en focus weer terug kunnen vinden. Er hoeft dan niet meer overgecompenseerd te worden met druk zijn of aandacht op vragen, je luistert immers naar jezelf en wat je nodig hebt.
Tip 2: Als je het een moeilijke stap vindt of een te hoge drempel om alleen naar je trauma's te kijken dan kun je ook een professional inschakelen. Let dan wel op dat je een holistische coach of professional zoekt, deze houdt namelijk ook rekening met de trauma's die je als persoon hebt meegemaakt, wat essentieel is voor het behandelen van ADHD. Als je namelijk naar een dokter gaat of een standaard psycholoog, zullen ze je vaak pillen of oppervlakkige therapie bieden die je niet verder zal helpen. Daarom is het belangrijk de juiste coach te vinden om zo goed mogelijk jouw helingsproces te kunnen starten.
Tip 3: Zoek gelijkgestemden. Dit proces kan namelijk erg eng en moeilijk aanvoelen. Wanneer we gelijkgestemden vinden, kunnen we pas gaan inzien dat we niet de enige zijn met een 'aandoening'. We kunnen dan inzien dat we niet raar of gek zijn, maar gewoon niet de juiste opvoeding of omstandigheden gehad hebben. Wanneer je gelijkgestemden vinden in het echt te lastig of eng vindt kun je deze ook online of in boeken vinden. Het gaat erom dat je inziet dat er miljoenen anderen zijn die ook strugglen met dezelfde problemen die je ervaart, zodat je inziet dat je niet alleen bent.